Στο μικρό ορεινό χωριό Βερτίλι η 11η Οκτωβρίου ξεκινά με μια τεράστια καταστροφή. Η βορειοδυτική πλευρά του χωριού καταρρέει μαζί με τρεις από τις στοές του κοντινού ορυχείου.
Μπορεί οι περισσότεροι ενήλικοι κάτοικοι του χωριού να γλίτωσαν από την καταστροφή, καθώς το Σωματείο των Ανθρακωρύχων βρισκόταν σε απεργία διαρκείας, όμως η κατολίσθηση κατάπιε το δημοτικό σχολείο της περιοχής με όλους τους δασκάλους και τους μαθητές.
Το μοναδικό παιδί που παραμένει ζωντανό στο χωριό είναι ο εντεκάχρονος Ιορδάνης Ντάβαρης, γιος του χήρου Μιχάλη Ντάβαρη, προέδρου του Σωματείου των Ανθρακωρύχων.
Πώς μπορεί ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να βιώσει μια τέτοια καταστροφή και κυρίως να σηκώσει το βάρος του να είναι το μοναδικό παιδί που απέμεινε σε μία ολόκληρη κοινωνία;
Τι άμυνες επιστρατεύει για να ξεπεράσει τη μοναξιά του;
Το βιβλίο ρίχνει μια βαθιά αλλά και αρκετά λοξή ματιά στην ελληνική κοινωνία των αρχών της δεκαετίας του ’60, όταν η προέλευση και τα κοινωνικά φρονήματα των ανθρώπων έπαιζαν μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή και στην τύχη τους απ’ ό,τι θεσμοί όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η ισότητα.
