«Οι περισσότεροι επιτυχημένοι άνθρωποι είναι δυστυχείς. Γι’ αυτό, άλλωστε, και είναι επιτυχημένοι… αισθάνονται την ανάγκη να καθησυχάζουν την ανασφάλεια που αισθάνονται για τον εαυτό τους επιτυγχάνοντας κάτι που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας».
Μία όμορφη κληρονόμος δηλητηριάζεται θανάσιμα σε ένα εστιατόριο στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου. Έξι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να δειπνήσουν γύρω από ένα τραπέζι επτά ατόμων. Στην άδεια θέση είναι τοποθετημένο ένα κλαδάκι δεντρολίβανο, στη μνήμη της Ρόζμαρι Μπάρτον, που πέθανε σε αυτό το τραπέζι ακριβώς έναν χρόνο πριν. Κανένας από όσους ήταν παρόντες εκείνη τη μοιραία νύχτα δε θα ξεχνούσε ποτέ το παραμορφωμένο από τον πόνο και τον τρόμο πρόσωπό της, ούτε και όσα γνώριζε για την εκπληκτική ζωή της. Η Ρόζμαρι πάντα δημιουργούσε έντονες αναμνήσεις. Είχε την ικανότητα να εγείρει έντονα πάθη σχεδόν σε όλους όσους συναντούσε. Και, σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό το πάθος ήταν τόσο δυνατό, που τη σκότωσε…
